Kuip   van doopvont

Van een doopvont is de kuip, het bovenste deel, het belangrijkste. Daarin is de holte uitgespaard voor het wijwater, waarmee het doopsel wordt toegediend. Vanwege het gewijde karakter van dit water is soms onder in de kuip een gat gemaakt, waardoor het water kan weglopen naar een 'heilig putje'.
De kuip is zowel het belangrijkste als het grootste onderdeel van de doopvont. Daarom is hierop de meeste en rijkste decoratie te vinden. Wanneer deze figuratief is, wordt vaak verwezen naar de doop van Christus in de Jordaan. Iets meer uitleg vergt de achtergrond van andere voorstellingen op deze plaats, zoals de kruisiging. Verder zijn vaak leeuwen te zien omwille van hun symbolische betekenis. Maar nog vaker vinden deze hun plaats onder de kuip, als onderdeel van de voet.
De keuze voor het materiaal, waarvan een doopvont gemaakt wordt, heeft grote invloed op de vormgeving. Natuursteen en koper of brons komen het meest voor. Op de kuip rust vaak een deksel, vanaf de gotiek steeds vaker mee-ontworpen. Wanneer deze de vorm van een toren met eindeloos veel pinakels gaat aannemen, is een takel nodig om de kuip te onthullen.
Na de middeleeuwen voldoet voor de protestanten een klein doopbekken. De katholieken hangen dan ook steeds vaker een soortgelijke schaal in de kuip van hun (oude) doopvont.

Tekst: Jean Penders (04-2007). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders